Van zout naar zoet

Gerard was al weer vroeg op, vrijdagochtend, nog even naar de zee. Ik ben ook een zwemmer, maar het is hier erg ondiep wat er toe leidt dat je iedere keer op je knieën strand in het zand, niet mijn ding. Na het ontbijt nog even alles gecheckt en op naar het dorp Aguilleia, dit ligt ten noorden van Guido aan de kust richting Triest. De bedoeling was Romeinse opgravingen te zien. Echter waren ze er hier niet zo zuinig op geweest. Wat er nog was ,lag grotendeels op de grond, er was ook geen poging gedaan iets te stapelen. Ook eventuele reconstructie tekeningen ontbraken. Het gras groeide weelderig tussen de Romeinse stenen. Wat wel erg mooi bewaard is gebleven, zijn de mozaïek vloeren in de basiliek. We liepen op doorzichtige bruggen over de vloer heen. Alle nuances vande kleuren waren nog zichbaar.(300 na Christus!). Het vrolijke (van licht naar donker grijze) zeemonster, die vrolijk een bloot mens op at (licht en donker roze). Ook herten, gondola's en hanen. De cripte liet zien hoe een ieder zijn eigen tijd het meeste waardeert en gewoon over het vorige bouwsel heen bouwt. Het was een erg warme dag en we dronken wat onder de cipressen en we aten wat bij de camper voor verder te rijden naar de bergen. Het vreemde
fenomeen hier in het noorden is dat alles eindeloos vlak is en plots rijzen de bergen op. Vlak over de grens kregen we een enorme heftige bui over ons heen, ach daar gaat mijn zwemplan, maar toen we de volgende tunnel uitkwamen was daar de zon weer. De eerste camping die we aandeden was vol (oh oh) maar de dame zei direct dat de volgende nog wel plaats had. Prima terrassen camping Pentheim met tunneltje onder de weg door naar weide en meer. Heerlijk, zoet zwemwater! Perfecte afkoeltemperatuur, fantastisch!